تأثیر آموزش خوش بینی در دوران بارداری بر نگرش و انتخاب نوع زایمان در زنان نخست زا مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی مشهد در سال ۱۳۹۳

زمینه و هدف: زایمان یک واقعه ی پر استرس می باشد که نیازمند نوعی سازگاری روانی است. از جمله تعیین کننده های مهم سازگاری روان شناختی که تلفیقی از گرایش و نگرش مثبت در افراد می باشد، خوش بینی است. هدف این مطالعه تعیین تأثیر آموزش خوش بینی در دوران بارداری بر نگرش و قصد انتخاب نوع زایمان در زنان نخست زا است. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 64 زن نخست باردار با حاملگی طبیعی 30 تا 34 هفته و بدون اندیکاسیون سزارین از مراکز بهداشتی- درمانی مشهد در سال 1393 انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه a ( تحت آموزش) و b (بدون آموزش) قرار گرفتند. آموزش خوش بینی، طی 5 جلسه 60 دقیقه ای با مشارکت گروهی واحدهای پژوهش و تمرین های فعال اجرا شد. پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از پرسش نامه های روا و پایا انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 16 و آزمون های آماری تحلیل واریانس، دقیق فیشر، ویلکاکسون، کای دو و تی زوجی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین نمره نگرش نسبت به سزارین در گروه مطالعه قبل و بعد از آموزش تفاوت معنی داری دارد(001/0>p). میانگین نمره نگرش نسبت به زایمان طبیعی به طور معنی داری در گروه مداخله بیشتر از گروه شاهد بود(002/0=p). فراوانی قصد انتخاب نوع زایمان قبل و بعد از مداخله در گروه آموزش خوش بینی تفاوت معنی داری دارد(033/0p=). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش به نظر می رسد که آموزش خوش بینی در ایجاد نگرش مثبت نسبت به زایمان طبیعی و در نتیجه کاهش میزان سزارین انتخابی مؤثر است.